Schoolreisje ?
Door: Herman
Blijf op de hoogte en volg Geert Jan, Henk, Herman, Jan, Roelof, Joost
03 Oktober 2012 | China, Kunming
Het zijn uiteindelijk maar kleine jongens. Hoewel we allemaal het nodige hebben bereikt in ons leven en de nodige verantwoordelijkheden hebben en hebben gehad, gedragen we ons nu als een stel nog nauwelijks puberende kinderen die op schoolreis gaan.
Al wekenlang gaan de mailtjes over en neer. Over wie kampioen wordt met het minst aantal kilogrammen, over wat voor weer het nu in Kunming etc. is en over welke kleren meemoeten. Ook over het materiaal: moeten er 1, 2 of 3 binnenbanden mee? Neemt Henk wel genoeg gereedschap mee en hebben we allemaal onze malariapillen wel?
Hoeveel geld gaan we in China pinnen en nemen we dus ook maar een pak dollars mee?
En met het naderen van de trip nog meer mailtjes: oei ik heb mijn fiets in de doos en met de tas voor de ruimbagage kom ik op 32 kilo; mag ik wat kg ruimte van een ander gebruiken; immers 30 kg is het maximum. Zelfs de kamerindeling voor ons zessen wordt uitgaande van twee persoonsgebruik al opgesteld en uitgewisseld. Uiteindelijk blijkt daar geen moeilijk algoritme van onze wiskundige nodig te zijn maar kom je met gezond boeren verstand ook met een oplossing. Discussie over of dit schema nu wel ideaal is en de afspraak na een week te ; immers met dit schema heb je geen vast slaapmaatje. Wie snurkt er en wanneer?
Er worden menukaarten van Chinese en Vietnamese restaurants in Nederland gescand zodat ze op de Ipad beschikbaar zijn en we hebben ook allerlei vertaalapps, point it app, en de route is inmiddels nauwgezet, voor zover dat kan, via GPSies getekend en vervolgens in de fietscomputers gezet.
We hebben gemeenschappelijke mappen via Dropbox en de website loopt; anders kun je dit verslag niet lezen. De reisverslagen kan ik weer via Twitter en Facebook plaatsen. Dus echt met de tijd mee.
Even tussendoor: vorig jaar waren we vlak na de lenterevolutie, ook wel facebookrevolutie genoemd, in Jordanië (Mekka was niet mogelijk gegeven de spanningen daar) en daarna in Syrië. Gisteren de beelden gezien van Aleppo en de verwoesting van de schitterende Soek daar. Doodzonde; wij hebben die gelukkig toen nog gezien, maar onvoorstelbaar als je bedenkt hoeveel slachtoffers zijn gevallen. Heel veel bekende plaatsjes zijn in het nieuws geweest waar wij nog in het begin van de opstand vrolijk doorfietsen.
Maar terug naar nu: we zijn opgewonden en de afgelopen nacht hebben velen maar kort de ogen dicht gedaan.
Spreek je af tussen acht en half negen op Schiphol te zijn met de in een doos ingepakte fiets (ons vliegtuig vertrekt om kwart over elf) staan ze zonder uitzondering allemaal al om half acht daar. Hoezo een beetje stress?
Met Singapore Airlines, naar balie 25. Wat een genot. Stralend worden we door een Hollandse schone welkom geheten en op wel zeer soepele wijze worden onze fietsen, onze bagage en ook wij ingecheckt. Geen paniek, gewoon doen of het normaal is dat zes fietsers tegelijk komen. Dat is wat anders dan toen we met 8 man tegelijk bij KLM kwamen voor een eerder dit jaar gemaakte vlucht naar Turkije en de grondstewards (v) bijkans flauw vielen van de stress.
Kortom half negen zijn we door de douane via de zelfbedieningspoortjes (paspoort onder de scan en goed in de spiegel kijken). Uiteraard moest Roelof weer op de ouderwetse manier geholpen worden; dus toch niet zo gek dat de Chinese ambassade in eerste instantie hem ook geen visum gaf; hij verdient gewoon wat extra aandacht.
Heerlijk koffie en ontspannen wachten.
De spanning ebt weg en een ieder begint weer de stoere verhalen te vertellen van de vorige tochten. Gerefereerd wordt ook aan de uitspraken van Catrien bij de eerste reis van Rome naar Mekka dat er ongetwijfeld een clash komt in een groep na een week (of twee).
Dat bleek op beide eerdere reizen mee te vallen maar zou het ons nu gaan overkomen? Zijn we nog steeds fietsvrienden als we terugvliegen? We besluiten maar niet te lang te filosoferen over dit onderwerp en het allemaal maar af te wachten. Dus heel relaxed.
Bij de gate zien we hoe onze dozen, of althans een aantal het vliegtuig ingaan. Jan ziet dat een Koga-doos wordt opengemaakt en een fiets uit de doos wordt gehaald maar kennelijk ook weer terug wordt geduwd. Laatste controle of???????? Zeg het maar, maar voor ons is het belangrijkste dat we de dozen liefst compleet met fiets er in in Kunming weer terugzien. En denken maar niet aan het doorlabelen van de bagage en fietsdoos in Singapore, onze tussenlanding. En ja, iedereen blijft rustig daaronder, dus kennelijk is de spanning van het fenomeen schoolreisje weer verdrongen door rationeel nadenkende en handelende mannen!
Twaalf uur later in Singapore gaat alles ook weer heel relaxed. Genoeg tijd voor de transfer en ook nog voor koffie bij Starbucks. Natuurlijk ook Wifi en dus al heel wat reacties van onze fietsvrienden van de vorige tochten.
Bij de gate voor de vlucht naar Kunming zien we hoe onze fietsdozen het vliegtuig ingaan. Er is inderdaad 1 doos wat gehavend. Het is een Kogadoos, dus van Geert Jan, Henk of mij.
Blijft spannend wat we in Kunming zullen aantreffen. Van iemand anders horen we dat hij gezien heeft dat de bewuste doos op Schiphol twee keer van de hellende transportbaan is afgevallen. Blijkt dat ze probeerden de doos rechtop het vliegtuig in te willen brengen. Hier in Kunming gewoon horizontaal.
We zijn in Kunming. We komen aan op een nieuw aangelegd vliegveld, drie maanden in gebruik. Alles gaat als een tierelier; kom daar in Duisland, Berlijn, of Engeland eens aan als ze nieuwe vliegvelden openen.
De douane slaat helemaal alles. Paspoort is wel interessant vanwege de visa van Jordanië, Syrië en Turkije. Maar na even goed gekeken te hebben, het paspoort gescand en
een foto van jezelf is het al klaar. Ongeveer tien keer sneller dan in Amerika.
Het busje en de vrachtwagen staat al klaar en we zijn tussen alle hoge flatgebouwen door en langs snelwegen op de eerste verdieping helemaal langs de stad gebouwd boven de bestaande rondweg in mum van tijd, alles is ten slotte relatief, in het Hotel.
Dan de fietscontrole. Blijkt de Kogadoos van Henk te zijn. Valt mee: beschadigde stuurpen, verbogen zadel, kapotte bagegedrager en de linkerrem weigert. Dus onze mecanicien, Henk dus, is even druk er mee bezig.
Het komt redelijk goed met de fiets en prima met ons, zeker na een paar biertjes en een maaltijd die ons 11 euro kostte, voor ons zessen wel te verstaan!
Al wekenlang gaan de mailtjes over en neer. Over wie kampioen wordt met het minst aantal kilogrammen, over wat voor weer het nu in Kunming etc. is en over welke kleren meemoeten. Ook over het materiaal: moeten er 1, 2 of 3 binnenbanden mee? Neemt Henk wel genoeg gereedschap mee en hebben we allemaal onze malariapillen wel?
Hoeveel geld gaan we in China pinnen en nemen we dus ook maar een pak dollars mee?
En met het naderen van de trip nog meer mailtjes: oei ik heb mijn fiets in de doos en met de tas voor de ruimbagage kom ik op 32 kilo; mag ik wat kg ruimte van een ander gebruiken; immers 30 kg is het maximum. Zelfs de kamerindeling voor ons zessen wordt uitgaande van twee persoonsgebruik al opgesteld en uitgewisseld. Uiteindelijk blijkt daar geen moeilijk algoritme van onze wiskundige nodig te zijn maar kom je met gezond boeren verstand ook met een oplossing. Discussie over of dit schema nu wel ideaal is en de afspraak na een week te ; immers met dit schema heb je geen vast slaapmaatje. Wie snurkt er en wanneer?
Er worden menukaarten van Chinese en Vietnamese restaurants in Nederland gescand zodat ze op de Ipad beschikbaar zijn en we hebben ook allerlei vertaalapps, point it app, en de route is inmiddels nauwgezet, voor zover dat kan, via GPSies getekend en vervolgens in de fietscomputers gezet.
We hebben gemeenschappelijke mappen via Dropbox en de website loopt; anders kun je dit verslag niet lezen. De reisverslagen kan ik weer via Twitter en Facebook plaatsen. Dus echt met de tijd mee.
Even tussendoor: vorig jaar waren we vlak na de lenterevolutie, ook wel facebookrevolutie genoemd, in Jordanië (Mekka was niet mogelijk gegeven de spanningen daar) en daarna in Syrië. Gisteren de beelden gezien van Aleppo en de verwoesting van de schitterende Soek daar. Doodzonde; wij hebben die gelukkig toen nog gezien, maar onvoorstelbaar als je bedenkt hoeveel slachtoffers zijn gevallen. Heel veel bekende plaatsjes zijn in het nieuws geweest waar wij nog in het begin van de opstand vrolijk doorfietsen.
Maar terug naar nu: we zijn opgewonden en de afgelopen nacht hebben velen maar kort de ogen dicht gedaan.
Spreek je af tussen acht en half negen op Schiphol te zijn met de in een doos ingepakte fiets (ons vliegtuig vertrekt om kwart over elf) staan ze zonder uitzondering allemaal al om half acht daar. Hoezo een beetje stress?
Met Singapore Airlines, naar balie 25. Wat een genot. Stralend worden we door een Hollandse schone welkom geheten en op wel zeer soepele wijze worden onze fietsen, onze bagage en ook wij ingecheckt. Geen paniek, gewoon doen of het normaal is dat zes fietsers tegelijk komen. Dat is wat anders dan toen we met 8 man tegelijk bij KLM kwamen voor een eerder dit jaar gemaakte vlucht naar Turkije en de grondstewards (v) bijkans flauw vielen van de stress.
Kortom half negen zijn we door de douane via de zelfbedieningspoortjes (paspoort onder de scan en goed in de spiegel kijken). Uiteraard moest Roelof weer op de ouderwetse manier geholpen worden; dus toch niet zo gek dat de Chinese ambassade in eerste instantie hem ook geen visum gaf; hij verdient gewoon wat extra aandacht.
Heerlijk koffie en ontspannen wachten.
De spanning ebt weg en een ieder begint weer de stoere verhalen te vertellen van de vorige tochten. Gerefereerd wordt ook aan de uitspraken van Catrien bij de eerste reis van Rome naar Mekka dat er ongetwijfeld een clash komt in een groep na een week (of twee).
Dat bleek op beide eerdere reizen mee te vallen maar zou het ons nu gaan overkomen? Zijn we nog steeds fietsvrienden als we terugvliegen? We besluiten maar niet te lang te filosoferen over dit onderwerp en het allemaal maar af te wachten. Dus heel relaxed.
Bij de gate zien we hoe onze dozen, of althans een aantal het vliegtuig ingaan. Jan ziet dat een Koga-doos wordt opengemaakt en een fiets uit de doos wordt gehaald maar kennelijk ook weer terug wordt geduwd. Laatste controle of???????? Zeg het maar, maar voor ons is het belangrijkste dat we de dozen liefst compleet met fiets er in in Kunming weer terugzien. En denken maar niet aan het doorlabelen van de bagage en fietsdoos in Singapore, onze tussenlanding. En ja, iedereen blijft rustig daaronder, dus kennelijk is de spanning van het fenomeen schoolreisje weer verdrongen door rationeel nadenkende en handelende mannen!
Twaalf uur later in Singapore gaat alles ook weer heel relaxed. Genoeg tijd voor de transfer en ook nog voor koffie bij Starbucks. Natuurlijk ook Wifi en dus al heel wat reacties van onze fietsvrienden van de vorige tochten.
Bij de gate voor de vlucht naar Kunming zien we hoe onze fietsdozen het vliegtuig ingaan. Er is inderdaad 1 doos wat gehavend. Het is een Kogadoos, dus van Geert Jan, Henk of mij.
Blijft spannend wat we in Kunming zullen aantreffen. Van iemand anders horen we dat hij gezien heeft dat de bewuste doos op Schiphol twee keer van de hellende transportbaan is afgevallen. Blijkt dat ze probeerden de doos rechtop het vliegtuig in te willen brengen. Hier in Kunming gewoon horizontaal.
We zijn in Kunming. We komen aan op een nieuw aangelegd vliegveld, drie maanden in gebruik. Alles gaat als een tierelier; kom daar in Duisland, Berlijn, of Engeland eens aan als ze nieuwe vliegvelden openen.
De douane slaat helemaal alles. Paspoort is wel interessant vanwege de visa van Jordanië, Syrië en Turkije. Maar na even goed gekeken te hebben, het paspoort gescand en
een foto van jezelf is het al klaar. Ongeveer tien keer sneller dan in Amerika.
Het busje en de vrachtwagen staat al klaar en we zijn tussen alle hoge flatgebouwen door en langs snelwegen op de eerste verdieping helemaal langs de stad gebouwd boven de bestaande rondweg in mum van tijd, alles is ten slotte relatief, in het Hotel.
Dan de fietscontrole. Blijkt de Kogadoos van Henk te zijn. Valt mee: beschadigde stuurpen, verbogen zadel, kapotte bagegedrager en de linkerrem weigert. Dus onze mecanicien, Henk dus, is even druk er mee bezig.
Het komt redelijk goed met de fiets en prima met ons, zeker na een paar biertjes en een maaltijd die ons 11 euro kostte, voor ons zessen wel te verstaan!
-
05 Oktober 2012 - 15:57
Arnold Ozinga:
Ik kan de verleiding niet weerstaan om als eerste op jullie eerste verslag te reageren.
Even uitleggen wie ik ben : Arnold Ozinga, woon in Leeuwarden, ben een oud-collega en vriend van Herman van Kesteren. Van jullie zessen ken ik tot mijn spijt alleen Herman, maar wellicht leer ik jullie allen beter kennen via jullie reisverslagen die ik in de toekomst nog hoop te ontvangen.
Ben blij te lezen dat het eerste deel van de reis goed is verlopen, had al met spanning uitgezien naar jullie berichten.
De fotos zijn ook leuk om te zien, maar waar is Herman ???
Dan het restaurant waar jullie zo voordelig konden eten : volgens mij Herman, had je daar helemaal niet je Ipad met het Point it programma nodig. Jammer dus dat alle gerechten duidelijk waren afgebeeld boven de counter.
Wens jullie veel succes met de volgende etappes, zie met spanning uit naar het volgende verslag,
Arnold O. ( en ook Margo )
-
05 Oktober 2012 - 16:09
Meatje:
Hoe is t weer? Uitgebreide verslagen over t eten graag papsje! -
05 Oktober 2012 - 16:39
Ruud Woudstra:
Hoi mannen,
Alsl zwager van Henk H. wil ik jullie allemaal een hele mooie tocht toewensen in dit voor ons westerlingen toch wel vreemde land. Jullie hebben ervaring met het omzeilen van landsconflicten zoals afgelopen tocht in Syrie. Doe het ook in de enorme land rustig aan....
Veel fietsplezier...
Groeten, Ruud. -
05 Oktober 2012 - 18:16
Ivo:
Spanning van de reis kan lekker zakken. Nu komt het echte genieten. Veel plezier -
05 Oktober 2012 - 18:16
Ivo:
Spanning van de reis kan lekker zakken. Nu komt het echte genieten. Veel plezier -
05 Oktober 2012 - 20:55
Martin Adriaansen:
Beste pedaalridders,
Vol bewondering gaan wij, Christine en ik (schoonzuster en zwager), jullie de komende ca. 4 weken volgen en genieten van jullie ervaringen en reisverslagen.
Uit ervaring weten wij dat niet alle wegen je dat zijn, maar over het algemeen redelijk.
De knooppunten zoals hier zullen jullie moeten missen, maar voor ervaren fietsrotten geen probleem toch?
Hoe het roer, sorry stuur, recht en geniet ook van de natuur en omgeving.
Veel plezier en succes met jullie bijzondere tocht.
Christine en Martin -
07 Oktober 2012 - 22:26
Peter En Ria Jansen:
Hallo Herman,
ziet er allemaal wel stoer en spannend uit, ben wel een beetje jaloers hoor.
Gelukkig goed in China aangekomen?
En nu maar fietsen, zullen het de komende weken proberen te volgen.
Succes en have fun!
-
07 Oktober 2012 - 22:58
Reint & Marijke:
Beste GeertJanHenkHermanJanRoel,
De kop is deur 't halster, het grote genieten kan beginnen. De kop ervoor en 'mettre le nez à la fenêtre'.
Vanuit (wederom) Leeuwarden, het barst hier van de vrienden van Herman, wensen wij jullie een vriendschappelijke en sportieve tocht toe.
Marijke en Reint -
08 Oktober 2012 - 11:12
Ans:
Ik wacht met spanning op de volgende verslagen. Dat jullie (blijven) genieten van de tochten staat als een paal boven water. Veel plezier en succes! Paul en Ans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
