MAI CHAU-CAM THUY
Door: Herman
Blijf op de hoogte en volg Geert Jan, Henk, Herman, Jan, Roelof, Joost
22 Oktober 2012 | Vietnam, Mai Chầu
Een onbeschrijvelijk mooie dag
Vandaag hebben we iets gekregen wat we niet verwacht hadden. We waren ons aan het instellen op een afbouw in twee dagen naar Hanoi, met zogeheten wandeletappes, ofwel 70 km per dag langs de steeds drukker wordende weg van Dien Bien naar Hanoi.
Gisteravond kregen we echter tijdens de discussie over de laatste week de geest. Wellicht goed geholpen door het Volendams karakter van het dorp waar we sliepen in de paalwoning (zie verslag van gisteren) en waar de toeristen die een rondje Vietnam doen worden gefêteerd op een avondje " authentieke zang en dans" . Naast ons was een gezelschap van circa 20 Nederlandse personen, die er blijkbaar enorm van genoten. Och wat een lot als zes redelijk eensgezinde fietsers. Eerst wimpelden we het aanbod af voor ook een optreden bij ons, vervolgens na een korte blik op het gebeuren volstrekt eensgezind in de beleving dat dit toch inderdaad echt niets is voor ons en vanmorgen bevestigd in de relatief beperkte conversatie met een enkeling van de groep die ons domein durfden te betreden en vroegen of we alles op de fiets deden, met bagage, zonder begeleiding en meer van dat soort triviale vragen. Het enthousiasme bij ons om meer dan hetgeen mag verwacht worden om nog een beetje respect voor de vragensteller te tonen droop er kennelijk van af, want na drie man hield het (gelukkig) op.
Zo erg zijn wij nu eenmaal en we voelen ons daar goed bij.
Maar terug naar gisteravond, we hebben een alternatieve route bedacht die ons verder naar het zuiden brengt en drie dagen en 270 km vraagt om naar Hanoi te fietsen. Via een papieren kaart en dankzij het wonder dat WiFi heet, hebben we weer routes gepland inclusief hoogteprofiel.
Nu, we worden beloond. Maar dat is te zacht uitgedrukt. We worden euforisch bij de eerste ontspannen 20 km. Zo rustig, via een landelijk weggetje welk nog net met asfalt bedekt is. Rustig, rijstvelden, hard werkende mensen op de akkers in een diffuus licht van nevel en opkomende zon. Kortom, ga naar Vietnam op de fiets en beslist niet in een bus. Ga naar routes waar de doorsnee toerist niet komt en geniet. Ook de plaatselijke bevolking geniet van onze aanwezigheid. De kinderen uitbundig met hello, de vrouwen spontaan met brede glimlach en zelfs wat flirtend (maar dat zal wel aan de ontvangers liggen die nu al een kleine drie weken van huis zijn) en de mannen opgewekt tot stoïcijns.
De landschappen, eerst veel akkers, daarna langs de rivier met veel bamboe en aan het eind weer akkers gecombineerd met rotsen en heuvels en in de verte bergen. Af en toe moet ik me in de handen knijpen. Uiteraard van de spierpijn van het remmen als we weer een heuvel af gaan die we net daarvoor aan de andere kant beklommen hebben, maar vooral om te beseffen hoe die arme bevolking hier in een zo mooi landschap leeft. Kennelijk is het geluksgevoel hier ook goed; onvoorstelbaar veel kinderen en dus ook scholen. Ik heb maar een advies aan de Vietnamezen, hou dat goede gevoel vast. Zal best wel niet lukken. Fietsen zie je alleen nog maar voor de schoolkinderen en sommige oude opa's en oma's, zoals wij dus. De rest beweegt zich voort op brommers en scooters. Vanavond in een bar vertelde de serveersters dat haar grote wens is om binnen nu en vijf jaar een auto te hebben, dit vertellende nadat ik haar Honda scooter uitvoerig geprezen had. Wat een ellende zal dat hier geven. De brommer lijkt ideaal voor dit landschap en de wegen. Vooruitgang???????
Mooi is de hangbrug waar ik maar eens helemaal overheen gefietst heb, mooi zijn de fabrieken (we hebben er zeker 10 gezien) waar de bamboe stokjes worden gemaakt die we elke dag bij het eten gebruiken (zelfs Henk is inmiddels een meester in het gebruik en we kunnen allemaal inmiddels de Malarone-pil met een stokje uit een bakje eten). Prachtig productieproces, wellicht niet geheel volgens onze ARBO-wetgeving, maar echt lopende band. In het bos wordt selectief bamboe gekapt (tikken op de bamboe geeft een geluid van wel of niet kappen), vervolgens naar de fabricage unit waar in een mum van tijd een rol shop sticks wordt gemaakt. De man aan de draaizaag is werkelijk een met zijn machine.
Kortom, overweldigend de indrukken die we hebben bij dit heel vriendelijke volk.
Nog even terugkomend op Arnold zijn commentaar bij de kluun etappe die wij hebben gedaan vanuit Sappa.
Ook de elfstedentocht wordt niet verreden, hoe stoer de rijders ook zijn, bij een te gevaarlijk niveau van het ijs. Ook bij de beste tocht moet regelmatig gekluund worden. Als wij als Opa's dan besluiten dat bij de omstandigheden van subtropische regenbuien (en verwachting) gecombineerd met spiegelglad asfalt, zeer steile hellingshoeken en regelmatig eigenlijk alleen maar rotsblokkenweg, wij het niet verantwoord vinden dit ook maar ene meter te fietsen, dan is dat zo! Sorry Arnold, zo is het nu eenmaal. Verder mooie aanvullingen hoor al hebben wij die Engel in Dien Bien niet ontdekt.
film: lukt nu niet, morgen weer even kijken. heel mooie film (al zeg ik het zelf)
http://www.youtube.com/watch?v=9QJx_hgzlD8
Vandaag hebben we iets gekregen wat we niet verwacht hadden. We waren ons aan het instellen op een afbouw in twee dagen naar Hanoi, met zogeheten wandeletappes, ofwel 70 km per dag langs de steeds drukker wordende weg van Dien Bien naar Hanoi.
Gisteravond kregen we echter tijdens de discussie over de laatste week de geest. Wellicht goed geholpen door het Volendams karakter van het dorp waar we sliepen in de paalwoning (zie verslag van gisteren) en waar de toeristen die een rondje Vietnam doen worden gefêteerd op een avondje " authentieke zang en dans" . Naast ons was een gezelschap van circa 20 Nederlandse personen, die er blijkbaar enorm van genoten. Och wat een lot als zes redelijk eensgezinde fietsers. Eerst wimpelden we het aanbod af voor ook een optreden bij ons, vervolgens na een korte blik op het gebeuren volstrekt eensgezind in de beleving dat dit toch inderdaad echt niets is voor ons en vanmorgen bevestigd in de relatief beperkte conversatie met een enkeling van de groep die ons domein durfden te betreden en vroegen of we alles op de fiets deden, met bagage, zonder begeleiding en meer van dat soort triviale vragen. Het enthousiasme bij ons om meer dan hetgeen mag verwacht worden om nog een beetje respect voor de vragensteller te tonen droop er kennelijk van af, want na drie man hield het (gelukkig) op.
Zo erg zijn wij nu eenmaal en we voelen ons daar goed bij.
Maar terug naar gisteravond, we hebben een alternatieve route bedacht die ons verder naar het zuiden brengt en drie dagen en 270 km vraagt om naar Hanoi te fietsen. Via een papieren kaart en dankzij het wonder dat WiFi heet, hebben we weer routes gepland inclusief hoogteprofiel.
Nu, we worden beloond. Maar dat is te zacht uitgedrukt. We worden euforisch bij de eerste ontspannen 20 km. Zo rustig, via een landelijk weggetje welk nog net met asfalt bedekt is. Rustig, rijstvelden, hard werkende mensen op de akkers in een diffuus licht van nevel en opkomende zon. Kortom, ga naar Vietnam op de fiets en beslist niet in een bus. Ga naar routes waar de doorsnee toerist niet komt en geniet. Ook de plaatselijke bevolking geniet van onze aanwezigheid. De kinderen uitbundig met hello, de vrouwen spontaan met brede glimlach en zelfs wat flirtend (maar dat zal wel aan de ontvangers liggen die nu al een kleine drie weken van huis zijn) en de mannen opgewekt tot stoïcijns.
De landschappen, eerst veel akkers, daarna langs de rivier met veel bamboe en aan het eind weer akkers gecombineerd met rotsen en heuvels en in de verte bergen. Af en toe moet ik me in de handen knijpen. Uiteraard van de spierpijn van het remmen als we weer een heuvel af gaan die we net daarvoor aan de andere kant beklommen hebben, maar vooral om te beseffen hoe die arme bevolking hier in een zo mooi landschap leeft. Kennelijk is het geluksgevoel hier ook goed; onvoorstelbaar veel kinderen en dus ook scholen. Ik heb maar een advies aan de Vietnamezen, hou dat goede gevoel vast. Zal best wel niet lukken. Fietsen zie je alleen nog maar voor de schoolkinderen en sommige oude opa's en oma's, zoals wij dus. De rest beweegt zich voort op brommers en scooters. Vanavond in een bar vertelde de serveersters dat haar grote wens is om binnen nu en vijf jaar een auto te hebben, dit vertellende nadat ik haar Honda scooter uitvoerig geprezen had. Wat een ellende zal dat hier geven. De brommer lijkt ideaal voor dit landschap en de wegen. Vooruitgang???????
Mooi is de hangbrug waar ik maar eens helemaal overheen gefietst heb, mooi zijn de fabrieken (we hebben er zeker 10 gezien) waar de bamboe stokjes worden gemaakt die we elke dag bij het eten gebruiken (zelfs Henk is inmiddels een meester in het gebruik en we kunnen allemaal inmiddels de Malarone-pil met een stokje uit een bakje eten). Prachtig productieproces, wellicht niet geheel volgens onze ARBO-wetgeving, maar echt lopende band. In het bos wordt selectief bamboe gekapt (tikken op de bamboe geeft een geluid van wel of niet kappen), vervolgens naar de fabricage unit waar in een mum van tijd een rol shop sticks wordt gemaakt. De man aan de draaizaag is werkelijk een met zijn machine.
Kortom, overweldigend de indrukken die we hebben bij dit heel vriendelijke volk.
Nog even terugkomend op Arnold zijn commentaar bij de kluun etappe die wij hebben gedaan vanuit Sappa.
Ook de elfstedentocht wordt niet verreden, hoe stoer de rijders ook zijn, bij een te gevaarlijk niveau van het ijs. Ook bij de beste tocht moet regelmatig gekluund worden. Als wij als Opa's dan besluiten dat bij de omstandigheden van subtropische regenbuien (en verwachting) gecombineerd met spiegelglad asfalt, zeer steile hellingshoeken en regelmatig eigenlijk alleen maar rotsblokkenweg, wij het niet verantwoord vinden dit ook maar ene meter te fietsen, dan is dat zo! Sorry Arnold, zo is het nu eenmaal. Verder mooie aanvullingen hoor al hebben wij die Engel in Dien Bien niet ontdekt.
film: lukt nu niet, morgen weer even kijken. heel mooie film (al zeg ik het zelf)
http://www.youtube.com/watch?v=9QJx_hgzlD8
-
22 Oktober 2012 - 19:21
Bob:
Dag Herman en de andere avonturiers,
Absoluut weer een boeiend verslag vandaag. Jullie zijn dus bijna in Ha Noi maar in plaats van dat je de plaatsnaam verandert in Ha Hoi, ( we zijn er ) ga je nog maar een extra rondje fietsen. Uitstekend idee maar de route gaat niet helemaal tot de Zuid Chinese Zee reiken, begrijp ik, want je spreekt over hoogteverschillen en tussen Ha Noi en de kust zal het een deltagebied zijn en in grote lijnen dus vlak. Jullie willen het jezelf nog even uitdagend moeilijk maken maar gelijktijdig kan weer een enorme variatie aan prachtige natuur, uitzichten, landbouw, veeteelt en bewoning verwacht worden. Zo genieten jullie nog een paar dagen extra.
Veel plezier en hou alles heel.
Hartelijke groet van
Tria en Bob -
22 Oktober 2012 - 20:04
Arnold Ozinga:
Alweer zo'n mooi verslag, deze keer uit jouw pen gevloeid Herman. Een beetje beschouwend ook, misschien omdat jullie mede onder invloed van de indrukwekkende omgeving fietsend aan het mediteren zijn of mediterend aan het fietsen.
Knap dat jullie er nog een flink aantal kilometers toevoegen aan het schema dat jullie eerder hadden opgesteld.
Dan de "Engel van Dien Bien Phu". Niet gezien zeg je. Dat kan kloppen, want ze kwam in maart 1954 naar het omsingelde Dien Bien ( als militair verpleegster) en wist later daaraan te ontkomen. Haar naam : Geneviève de Galard Terraube, geboren in Parijs op 13 april 1925. Indertijd een levende legende.Jullie hebben Wifi, kijk het maar eens na als je zin hebt.
Tenslotte de Friese Elfstedentocht en mijn eerdere opmerking daarover. Je hebt helemaal gelijk wat betreft de Elfstedentocht op de schaats, maar ik bedoelde de tocht op de fiets en daar wordt bij mijn weten niet gekluund
Tot zover mijn wat melige commentaar, maar dat krijg je wanneer- zoals in mijn geval- de aktieradius van de commentator niet veel verder reikt dan de binnenkant van de voordeur.
We wensen jullie nog hele fijne dagen, groeten, Arnold (&Margo)
-
23 Oktober 2012 - 19:16
Peter Bournas:
Beste Roelof en fietsmaten, ontzettend mooie reis die jullie maken en ik ben licht afgunstig. Ik kan me voorstellen dat je kieskeurig bent met noodles en andere op straat bereide producten. Ik had zelf waarschijnlijk DDT in grote hoeveelheden meegnomen. Natuurlijk ook diep respect voor de onderneming maar ja de GGZ zorgt natuurlijk voor eelt op de ziel en kennelijk ook op andere plaatsen die aan wrijving en druk onderhevig zijn. Helemaal hip zijn de filmpjes, leuk om zo een beeld van jullie reis te krijgen en mee te beleven. Ontzettend veel plezier voor het vervolg van de reis en safety first.
Met de hartelijke groeten, Peter Bournas -
23 Oktober 2012 - 20:04
Tea:
Hoi Herman,
Prachtige verhalen, mooie beelden en filmpjes............
We wensen je veel fietsplezier verder toegewenst.
En wees voorzichtig, kom heelhuids weer in Exloo terug.
groeten uit Stiens van Tea en Jelte -
23 Oktober 2012 - 21:10
Teake:
Dag Henk en alle medefietsers,
Ik kreeg deze site van mijn blonde buurvrouw schuin tegenover.
Henk 't is je weer gelukt.......... jawel stinkend jaloers:-)
Geniet van dit mooie avontuur!
Teake
-
28 Oktober 2012 - 10:22
Henk Van Der Stelt:
Leuk filmpje. Prachtige reis volgens mij. Ik ben niet zo van het fietsen maar ik dit zie....
Grtz. Henk van der Stelt
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
