Huong Son - Hanoi
Door: Roelof
Blijf op de hoogte en volg Geert Jan, Henk, Herman, Jan, Roelof, Joost
24 Oktober 2012 | Vietnam, Hanoi
VERSLAG 24 okt
Om 5 uur in de ochtend gewekt door een dialoog van een man en een vrouw via de luidspreker voor het hotel. De dialoog wordt afgewisseld met opwekkende muziek en is denk ik bedoeld om mensen op te wekken vrolijk aan het werk te gaan. Je kunt denken dat dit een initiatief is van de partij, die in alle grotere plaatsen waar we doorkomen ook nadrukkelijk aanwezig is met een of meer goed onderhouden (meest geel geverfde) gebouwen met vlaggetjes en spreuken boven de poort.
Na een ontbijt met wentelteefjes in een cafe in de buurt van het hotel worden we door de mevrouw van het cafe de eerste 15 km begeleid op haar Honda scooter. Over een zeer drukke weg naar Hanoi. Deels door rijstvelden met overal graven in de akkers. Verder vrijwel overal nering langs de weg, natuurlijk verkoop, reparatie en verfraaiing van scooters maar ook bijvoorbeeld meubelmakers die rijk gebeeldhouwde bedden of bijvoorbeeld trapleuningen maken. Rond Hanoi wordt het onbeschrijfelijk druk, een aanhoudend toeterconcert van scooters auto's en met name bussen. Met enige moeite vinden we de universiteit waar Geert Jan contacten mee heeft. Nadat we ons langs de bewaking hebben gewurmd worden we ontvangen door de rector & vice rector en prompt in taxi's geladen en naar een fantastisch restaurant gebracht. Oesters en ander seafood, Vietnamees, Chinees en Japans voedsel en zelfs frieten. Locaal bier wordt niet geserveerd, alleen Heineken. Een voortreffelijke lunch! Daarna op de GPS met levensgevaar naar het Army hotel waar ik nu bij het zwembad dit verslag zit te schrijven.
Algemene beschouwingen:
Gezondheid:
We zijn niet gevallen, daar waar we over wegen gereden zijn die slechter waren dan ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. Ongesteldheden die niet met een paar imodium capsules te verhelpen waren zijn ons niet overkomen. En dat in de tropen, onder soms primitieve omstandigheden op een fietstocht die als zeer zwaar beschreven wordt. Hulde aan de (a.s.) bejaarden.
Banden:
Ik denk dat we zo'n 1500 km gefietst hebben. Behoudens de eerste paar dagen, toen Henk problemen had met een band die waarschijnlijk beschadigd was tijdens het transport, hebben we niet een keer een lekke band gehad en dat rijdend op wegen, ik herhaal het nogmaals, slechter dan waarop ik ooit gereden heb. De kwaliteit van de fietsbanden nadert de perfectie.
Gedwongen cohabitatie:
In een van de verslagen van de fietstocht van Rome naar Mekka heb ik een beschouwing geschreven over het gedwongen huwelijk, een vorm van samenleving die dikwijls bestendiger is dan het huwelijk als gevolg van liefde en passie. Bij een gearrangeerd huwelijk worden de partners van het begin af aan gedwongen om te onderhandelen, bij het huwelijk uit liefde moet men maar zien of na het hoogtepunt van de liefde de partners in staat zijn om onderhandelingsvaardigheden te ontwikkelen. Deze 6 mannen, die overigens min of meer wel voor elkaar gekozen hebben, hebben niet een keer ruzie gehad! Aanvankelijk leidde de keuze voor het restaurant nog wel eens tot discussie. Een onzer die dikwijls de ogen, in een wijze blik, wat gesloten heeft spert die ogen plotseling open wanneer het over voedsel gaat. Het eerste restaurant lijkt dan perfect. Anderen kijken ook naar de ambiance en naar de hygiëne. Maar zelfs dit soort discussies zijn geleidelijk in de onderlinge voorkomendheid opgelost. Ik vind dat wel een prestatie.
Leeftijd:
We zijn tussen de 59 en 68 jaar oud. Hierboven schreef ik al dat men van mening is dat dit een heel zware fietstocht is. Zonder ook maar een keer te piepen hebben we dit allemaal toch maar gefietst, prima jongens om mee te fietsen!
Roelof ten Doesschate
film van Herman: http://www.youtube.com/watch?v=4dwddsDKXYQ
Om 5 uur in de ochtend gewekt door een dialoog van een man en een vrouw via de luidspreker voor het hotel. De dialoog wordt afgewisseld met opwekkende muziek en is denk ik bedoeld om mensen op te wekken vrolijk aan het werk te gaan. Je kunt denken dat dit een initiatief is van de partij, die in alle grotere plaatsen waar we doorkomen ook nadrukkelijk aanwezig is met een of meer goed onderhouden (meest geel geverfde) gebouwen met vlaggetjes en spreuken boven de poort.
Na een ontbijt met wentelteefjes in een cafe in de buurt van het hotel worden we door de mevrouw van het cafe de eerste 15 km begeleid op haar Honda scooter. Over een zeer drukke weg naar Hanoi. Deels door rijstvelden met overal graven in de akkers. Verder vrijwel overal nering langs de weg, natuurlijk verkoop, reparatie en verfraaiing van scooters maar ook bijvoorbeeld meubelmakers die rijk gebeeldhouwde bedden of bijvoorbeeld trapleuningen maken. Rond Hanoi wordt het onbeschrijfelijk druk, een aanhoudend toeterconcert van scooters auto's en met name bussen. Met enige moeite vinden we de universiteit waar Geert Jan contacten mee heeft. Nadat we ons langs de bewaking hebben gewurmd worden we ontvangen door de rector & vice rector en prompt in taxi's geladen en naar een fantastisch restaurant gebracht. Oesters en ander seafood, Vietnamees, Chinees en Japans voedsel en zelfs frieten. Locaal bier wordt niet geserveerd, alleen Heineken. Een voortreffelijke lunch! Daarna op de GPS met levensgevaar naar het Army hotel waar ik nu bij het zwembad dit verslag zit te schrijven.
Algemene beschouwingen:
Gezondheid:
We zijn niet gevallen, daar waar we over wegen gereden zijn die slechter waren dan ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. Ongesteldheden die niet met een paar imodium capsules te verhelpen waren zijn ons niet overkomen. En dat in de tropen, onder soms primitieve omstandigheden op een fietstocht die als zeer zwaar beschreven wordt. Hulde aan de (a.s.) bejaarden.
Banden:
Ik denk dat we zo'n 1500 km gefietst hebben. Behoudens de eerste paar dagen, toen Henk problemen had met een band die waarschijnlijk beschadigd was tijdens het transport, hebben we niet een keer een lekke band gehad en dat rijdend op wegen, ik herhaal het nogmaals, slechter dan waarop ik ooit gereden heb. De kwaliteit van de fietsbanden nadert de perfectie.
Gedwongen cohabitatie:
In een van de verslagen van de fietstocht van Rome naar Mekka heb ik een beschouwing geschreven over het gedwongen huwelijk, een vorm van samenleving die dikwijls bestendiger is dan het huwelijk als gevolg van liefde en passie. Bij een gearrangeerd huwelijk worden de partners van het begin af aan gedwongen om te onderhandelen, bij het huwelijk uit liefde moet men maar zien of na het hoogtepunt van de liefde de partners in staat zijn om onderhandelingsvaardigheden te ontwikkelen. Deze 6 mannen, die overigens min of meer wel voor elkaar gekozen hebben, hebben niet een keer ruzie gehad! Aanvankelijk leidde de keuze voor het restaurant nog wel eens tot discussie. Een onzer die dikwijls de ogen, in een wijze blik, wat gesloten heeft spert die ogen plotseling open wanneer het over voedsel gaat. Het eerste restaurant lijkt dan perfect. Anderen kijken ook naar de ambiance en naar de hygiëne. Maar zelfs dit soort discussies zijn geleidelijk in de onderlinge voorkomendheid opgelost. Ik vind dat wel een prestatie.
Leeftijd:
We zijn tussen de 59 en 68 jaar oud. Hierboven schreef ik al dat men van mening is dat dit een heel zware fietstocht is. Zonder ook maar een keer te piepen hebben we dit allemaal toch maar gefietst, prima jongens om mee te fietsen!
Roelof ten Doesschate
film van Herman: http://www.youtube.com/watch?v=4dwddsDKXYQ
-
25 Oktober 2012 - 11:19
Geerhard Schaap :
Mijne heren...proficiat jong bejaarden! Zoals je ziet: de ouderdom is een levensfase waar toekomst in zit. jullie zijn het levende bewijs. -
25 Oktober 2012 - 11:39
Arnold Ozinga:
Onze felicitaties met het bereiken van het einddoel : Hanoi. Het filmpje is indrukwekkend : wat een drukte daar in Hanoi na al die mooie rustige ritten door het land.En dan al die scooters, het kon Italie zijn.
Het verslag van deze laatste etappe eindigt met een terugblik op de hele tour en die ziet er uitermate positief uit. Geen lekke banden, geen nare ziektes, geen valpartijen ondanks de slechte wegen, geen onderlinge ruzies. We begrijpen uit de algemene beschouwingen dat dit laatste te maken heeft met het feit dat een gearrangeerd huwelijk vaak succesvoller is dan een huwelijk uit liefde/passie. Daar waren de hereboeren op het Groninger Hogeland overigens ook al achter gekomen.
Algemene conclusie : de oudjes doen het nog best !Ook dat is zeker een gelukwens waard.
Jammer dat aan jullie tocht nu een eind is gekomen, want dat betekent ook dat ik jullie verslagen moet missen en geen reakties daarop meer kan schrijven. Ik zal het missen.
Rest ons jullie een goede en veilige thuisvlucht toe te wensen, hartelijke groeten, Arnold & Margo -
25 Oktober 2012 - 12:10
Martie Van Den Blink:
Super gefeliciteerd!!
Met heel veel plezier heb ik jullie "avonturen" gelezen, foto's en filmpjes bekeken.
Geniet nog maar even van een coffee dah ( koffie met ijsblokjes en suiker) op één van de terrasjes of een lokaal biertje en......alvast een goede terugreis.
-
25 Oktober 2012 - 13:31
Ans Van Kesteren:
Geweldig heren jullie hebben je bewezen,wij genoten en zijn een beetje
in de verleiding gekomen om een reis,
die we al in onze gedachten hadden,toch eens te gaan ondernemen.
De fiets laten we dan zeker thuis!!!!
Een goede terug reis met hartelijke groet,
Jan en Ans -
25 Oktober 2012 - 15:50
Robbert En Margreet:
Gefeliciteerd met jullie prestatie! Nog even lekker nagenieten en een goede terug reis -
25 Oktober 2012 - 20:23
Ria En Harry:
De fietstocht zit erop. van harte. Nu nog even nagenieten in Hanoi. Wij hebben de laatste week dagelijks de verslagen gelezen. Heel mooi. Jullie kunnen allen goed schrijven. Heel afwisselend. Verveeld niet. Geniet er nog even van en tot binnenkort weer in Nederland Herman. -
26 Oktober 2012 - 10:40
Piet Krol:
Ik heb met jaloezie jullie verslagen gelezen. Fantastisch gedaan mannen.Groet Piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
