Muong Lay naar Dien Bien Phu (105 km)
Door: Herman
Blijf op de hoogte en volg Geert Jan, Henk, Herman, Jan, Roelof, Joost
16 Oktober 2012 | Vietnam, Dien Bien Phu
Muong Lay naar Dien Bien Phu (105 km)
Je hebt van die dagen dat het anders loopt dan gehoopt.
Dit is er zo een, voor mij dan. Maar daarover later meer.
Volgens informatie van de Vietnamese gids van een Australisch koppel die ook in het hotel slapen, zal de weg naar Dien Bien Phu een stuk beter zijn dan wat we de afgelopen twee dagen hebben meegemaakt. Gegeven het zware hoogteprofiel en de afstand van de etappe hopen we daar ook maar op.
We rijden eerst nog verder langs de rand van het door Joost al beschreven stuwmeer. Verderop zien we veel woningen op palen. Eerst denken we dat dat is vanwege wellicht variabele waterstand maar verder richting Dien Bien blijven we ze ook zien, dus kennelijk ook horend bij de streek.
Het landschap blijft adembenemend, de mensen uiterst vriendelijk en de kinderen vaak uitbundig.
Als we langs een school rijden spant Henk de kroon. Zo moet de rattenvanger van Hamelen zich ook hebben gevoeld. Het schoolplein oprijdend komen de kinderen echt van uit alle richtingen, hoeken en gaten naar Henk toe gerend. Het is een soort feest totdat een leraar ingrijpt en Henk vriendelijk verzoekt weer buiten de poort te gaan.
Na dit vermaak en nog de aankoop van een flinke tros bananen, die overigens in de verste verte niet lijken op die bij ons in de supermarkten liggen maar wel veel lekkerder zijn, beginnen we aan een flinke klim met 800 meter hoogtemeters. Net daarvoor rijden we nog over een zo'n modderig en waterig wegdek dat een van de deelnemers opmerkt dat het net is of we door een weg van caramelvla fietsen.
Na een hele mooie afdaling ook weer door pittoreske dorpjes, langs ravijnen en noem maar meer mooie dingen op, komen we halverwege de etappe bij een dorpje met een guesthouse welke ook als restaurant en busstop dienst doet.
Ondergetekende ziet zijn kans schoon om een extra dimensie aan de tocht toe te voegen door als verslaggever verder de locale bus te nemen naar Dien Bien. Voor ongeveer 5 euro rijdt ik een kleine 50 km mee met fiets en al boven op het dak. Uiteraard krijg ik als taak mee om een hotel in Dien Bien te vinden omdat de overige vijf wel eens laat, tegen schemeren aan, zouden kunnen arriveren. Het is hier om 6 uur al donker, heel gek is het hier 5 uur verschil met Nederland, terwijl Singapore en China 6 uur verschil kennen en dat merk je.
De bus is overvol, dus ik mag op de achterbank zitten, nadat ik over de balen heen ben geklommen die een aantal passagiers meenemen naar de grote stad en dus het middenpad als tijdelijke opslagplaats in gebruik hebben genomen.
Overigens was mijn keus niet geheel en al vrijwillig. Gisteren kreeg ik tijdens de tocht al hoofdpijn en werd misselijk. Gisteravond heb ik ook het avondeten voorbij laten gaan en ben met van die biscuits van Bever om 7 uur al gaan slapen. Vandaag voelde ik me in eerste instantie goed, maar bij de beklimming ging het licht weer langzaam uit. Omdat de groep graag wilde doorfietsen naar Dien Bien, het dorpje met het guesthouse nu niet bepaald aantrekkelijk leek, heb ik de beslissing genomen om de bus na een snelle lunch te nemen. Prima en ook 's avond voel ik mij goed.
Morgen een rustdag, mede ook de zware dagen die er ook nog komen en ook om Dien Bien aandacht te kunnen geven, maar daarover vertelt Jan morgen meer.
Nog iets bijzonders: het kostte vandaag moeite een hotel te vinden, althans een hotel waar je als westerling ook in wilt verblijven. Na twee mislukte pogingen uiteindelijk in het meest luxe hotel belandt. Uiteraard afdingen van $ 50 naar $ 40 per nacht per kamer incl. ontbijt. Toch nog duur voor onze begrippen van de laatste tijd. Met een dagbudget van 25 euro kom je hier heel ver.
Vandaag geen filmpjes.
Je hebt van die dagen dat het anders loopt dan gehoopt.
Dit is er zo een, voor mij dan. Maar daarover later meer.
Volgens informatie van de Vietnamese gids van een Australisch koppel die ook in het hotel slapen, zal de weg naar Dien Bien Phu een stuk beter zijn dan wat we de afgelopen twee dagen hebben meegemaakt. Gegeven het zware hoogteprofiel en de afstand van de etappe hopen we daar ook maar op.
We rijden eerst nog verder langs de rand van het door Joost al beschreven stuwmeer. Verderop zien we veel woningen op palen. Eerst denken we dat dat is vanwege wellicht variabele waterstand maar verder richting Dien Bien blijven we ze ook zien, dus kennelijk ook horend bij de streek.
Het landschap blijft adembenemend, de mensen uiterst vriendelijk en de kinderen vaak uitbundig.
Als we langs een school rijden spant Henk de kroon. Zo moet de rattenvanger van Hamelen zich ook hebben gevoeld. Het schoolplein oprijdend komen de kinderen echt van uit alle richtingen, hoeken en gaten naar Henk toe gerend. Het is een soort feest totdat een leraar ingrijpt en Henk vriendelijk verzoekt weer buiten de poort te gaan.
Na dit vermaak en nog de aankoop van een flinke tros bananen, die overigens in de verste verte niet lijken op die bij ons in de supermarkten liggen maar wel veel lekkerder zijn, beginnen we aan een flinke klim met 800 meter hoogtemeters. Net daarvoor rijden we nog over een zo'n modderig en waterig wegdek dat een van de deelnemers opmerkt dat het net is of we door een weg van caramelvla fietsen.
Na een hele mooie afdaling ook weer door pittoreske dorpjes, langs ravijnen en noem maar meer mooie dingen op, komen we halverwege de etappe bij een dorpje met een guesthouse welke ook als restaurant en busstop dienst doet.
Ondergetekende ziet zijn kans schoon om een extra dimensie aan de tocht toe te voegen door als verslaggever verder de locale bus te nemen naar Dien Bien. Voor ongeveer 5 euro rijdt ik een kleine 50 km mee met fiets en al boven op het dak. Uiteraard krijg ik als taak mee om een hotel in Dien Bien te vinden omdat de overige vijf wel eens laat, tegen schemeren aan, zouden kunnen arriveren. Het is hier om 6 uur al donker, heel gek is het hier 5 uur verschil met Nederland, terwijl Singapore en China 6 uur verschil kennen en dat merk je.
De bus is overvol, dus ik mag op de achterbank zitten, nadat ik over de balen heen ben geklommen die een aantal passagiers meenemen naar de grote stad en dus het middenpad als tijdelijke opslagplaats in gebruik hebben genomen.
Overigens was mijn keus niet geheel en al vrijwillig. Gisteren kreeg ik tijdens de tocht al hoofdpijn en werd misselijk. Gisteravond heb ik ook het avondeten voorbij laten gaan en ben met van die biscuits van Bever om 7 uur al gaan slapen. Vandaag voelde ik me in eerste instantie goed, maar bij de beklimming ging het licht weer langzaam uit. Omdat de groep graag wilde doorfietsen naar Dien Bien, het dorpje met het guesthouse nu niet bepaald aantrekkelijk leek, heb ik de beslissing genomen om de bus na een snelle lunch te nemen. Prima en ook 's avond voel ik mij goed.
Morgen een rustdag, mede ook de zware dagen die er ook nog komen en ook om Dien Bien aandacht te kunnen geven, maar daarover vertelt Jan morgen meer.
Nog iets bijzonders: het kostte vandaag moeite een hotel te vinden, althans een hotel waar je als westerling ook in wilt verblijven. Na twee mislukte pogingen uiteindelijk in het meest luxe hotel belandt. Uiteraard afdingen van $ 50 naar $ 40 per nacht per kamer incl. ontbijt. Toch nog duur voor onze begrippen van de laatste tijd. Met een dagbudget van 25 euro kom je hier heel ver.
Vandaag geen filmpjes.
-
17 Oktober 2012 - 08:47
Geert Jan, Henk, Herman, Jan, Roelof, Joost :
Hallo Herman en de anderen
Adembenemend verhaal in de vroege ochtend. Hoop dat je weer bent opgeknapt.
Extra leuk dat ik ook al in dat gebied heb rondgekeken, dus ik voel me een beetje bij jullie!
Veel plezier en liefs. Speciaal voor Joost.
Mijn email werkt weer!
Maria -
17 Oktober 2012 - 09:32
Mauke Van Der Haer:
Goed zo fietstende mannen. Mooie, spannende rapportages. Ik kan me niet voorstellen dat het nog veel zwaarder zal worden, maar als het blijft regenen zal het inderdaad niet meevallen. Sterkte. En wie is die man in het zwart eigenlijk en waarom?
Mauke -
17 Oktober 2012 - 11:00
Bob:
Goeiedag mannen,
Het was dus weer een enerverende en verrassende dag gisteren. Jammer dat Herman de man met de hamer tegenkwam maar ik lees tussen de regels door dat het te verwachten is dat morgen, na de rustdag, alles weer volgens de plannen verder zal gaan. Wij hopen het. Dan is het weer genieten van de mooie landschappen, vergezichten en mensen onderweg. Tria en ik wensen jullie de 18e weer een prachtige fiets-dag. Hartelijke groeten allemaal van Tria en Bob -
17 Oktober 2012 - 11:17
Arnold Ozinga:
We hopen dat je weer bent opgeknapt, Herman. Het moet ellendig zijn om je bij zo'n expeditie ziek te voelen.
Dien Bien Phu : in 1954 een magische naam; ik kan mij dat nog goed herinneren.
Een machtige Franse legermacht, aangevoerd door generaal de Castries, die een nederlaag leed tegen de Noord Vietnamezen onder generaal Giap. En dan de romantiek rond de Engel van Dien Bien Phu : een soort Franse Florence Nightingale.
Volgens mij is er in Dien Bien Phu nog van alles te zien uit die tijd.
Herman : voorzover nog nodig vooral beterschap en jullie allen nog vele interessante dagen toegewenst.
Groeten, Arnold & Margo -
17 Oktober 2012 - 18:05
Ans:
Hoi Herman en vrienden,
Hopelijk gaat het weer een beetje beter met je Herman,
onder de wol gaat niet lukken dus duimen maar.
Wat een reis met behoorlijk afzien momenten,bikkels zijn jullie
allen,respect hoor.
Jan en ik genieten van de verslagen,er wordt levendig geschreven en begrijpen
dat deze reis zwaarder is dan de vorige.
Voor jullie nog een hartelijke groet van ons.
Ans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
