Rustdag Dien Bien Phu

DAGJE RUST IN DIEN BIEN PHU

Na zeven fietsdagen is het verstandig om een dagje rust te nemen. Tijdens enkele dagen hebben we meer dan 8 uur op de fiets gezeten. Aangezien Herman gisteren eerder met de bus arriveerde in Dien Bien (de toevoeging Phu wordt lokaal niet gebruikt), heeft hij van de extra tijd gebruik gemaakt om een uitstekend hotel uit te zoeken. Het Muong Thanh hotel heeft heerlijk grote en koele kamers. Vannacht is er dus goed geslapen. Het ontbijt buffet gaf genoeg Oosterse en Westerse keuze mogelijkheden.
Na het ontbijt toch maar weer de fiets gepakt om de stad te verkennen. De stad blijkt uit twee grote boulevards te bestaan met enkele zijstraten. Daarbuiten begint meteen het platteland en bossen. Midden in de stad valt het Victorie Monument op. Via een een lange marmeren trappen galerij klim je naar een zeer groot, communistisch aandoende, beeldengroep. Vanaf het plateau heb je een goed uitzicht over de stad en de omliggende bergen.
Op een terras naast de beeldengroep van de lokale koffie genoten.Het is zeer sterke en zoete filterkoffie. Niet drinken maar nippen, om je maag te beschermen. Standaard wordt naast de koffie een kopje thee geserveerd.

Vervolgens op weg naar het museum over de bekende beslissende veldslag van 1954 tussen de Fransen en de Vietnamezen. Helaas was alles gesloten.
Hieronder volgt een samenvatting over die belangrijke veldslag voor de onafhankelijkheid van Vietnam.

Om de tijd tot de lunch een beetje te doden via enkele straatjes naar het naast de stad gelegen vliegveld gereden. Als vliegend materiaal alleen twee helikopters gezien van Russische origine. Een nette aankomst en vertrekhal, met waarschuwingsborden dat je o.a. kettingzagen niet als handbagage mag meenemen.
In een leuk straatje vinden we vele restaurantjes van een beperkt niveau. Het restaurant van onze eerste keus heeft echter geen koud bier of cola. Dus verder naar een andere gelegenheid.
Wel koude drankjes, maar achteraf blijkt het een vegetarisch restaurant te zijn. De tofu schotel smaakte uitstekend.

s'Middags gaat ieder zijn weegs.(kapper, winkelen, slapen etc) Later in de middag is het straatbeeld zeer levendig. Heel veel brommers, maar die gedragen zich aanmerkelijk beter dan in Nederland. Bovendien maken ze veel minder lawaai. GO WITH THE FLOW is het credo voor het weggedrag in de stad. Gewoon laten zien waar je heen wilt en alles en iedereen stroomt om je heen. Alleen oppassen voor verkeer vanuit opritten, want dat gaat zonder te kijken de weg op. Het weggedrag van scholieren is gelijk aan dat in Nederland.
Met 3 of 4 naast elkaar en slingerend indien aan het mobieltje.

De introductie van de mobiele telefoon mag je toch wel een culturele revolutie noemen. Op alle continenten is het gebruik binnen 10 jaar ongekend toegenomen. Waarbij er bijna geen onderscheid is tussen de eerste en tweede wereld landen.
Over een uurtje het dagelijkse ankerpunt. Een heerlijk koud biertje als beloning voor weer een fietsdag. Deze dag maar enkele kilometers en geen enkele hoogtemeter, maar het bier zal niet minder smaken.
Tijdens de maaltijd, naast het genieten van de gevarieerde schotels, voorstellen besproken over de Nederlandse politiek en het bedrijfsleven.
Morgen kunnen wij daar verder over nadenken tijdens de klim naar Tuan Giao.

Jan



============================================================================================================================================
De slag bij Điện Biên Phủ was de laatste slag in de Vietnamese onafhankelijksoorlog, ze duurde van 13 maart tot 7 mei 1954. Vietnam was tot dan toe een Franse kolonie.
In oktober 1953 kreeg de Chinese inlichtingendienst in Frankrijk een kopie van het Franse strategische plan voor Indochina, het Plan-Navarre, in handen. De belangrijkste Chinese militaire adviseur in Vietnam, generaal Wei Guoqing, overhandigde het vervolgens aan Hồ Chí Minh persoonlijk. Aan de hand van deze belangrijke informatiebron konden de communisten het besluit nemen tot de veldslag bij Điện Biên Phủ.

Slag bij Điện Biên Phủ
2

Eerste dagen
De aanval van de Vietnamezen begon in de avond van 13 maart 1954 en was zorgvuldig voorbereid. Het offensief begon met artillerievuur op specifieke doelen. Een daarvan, stelling Beatrice, viel al na enkele uren. Aan beide zijden vielen veel slachtoffers.
Naarmate de dagen vorderden werd het landen en opstijgen van vliegtuigen en helikopters steeds moeilijker door de aanhoudende artilleriebeschietingen op het vliegveld. Vanaf 23 maart werden er bijna geen vluchten meer uitgevoerd omdat te veel vliegtuigen en helikopters waren beschadigd of neergehaald. Ten slotte werd op 28 maart nog geprobeerd een laatste medische evacuatie uit te voeren met een vliegtuig. Dit vliegtuig wist wel te landen in Điện Biên Phủ, maar kon wegens beschadiging niet meer opstijgen.
Loopgraven
De Vietnamese generaal Giáp besloot loopgraven te laten graven van waaruit constant druk gezet kon worden op de Fransen. Op 2 april kwamen er versterkingen aan voor de Fransen. De parachutisten kwamen neer onder vijandelijk vuur en liepen daardoor het risico te sneuvelen nog voordat ze de grond raakten. De ondergrondse veldhospitalen puilden uit van gewonde Franse en Vietnamese soldaten. Noodzakelijke operaties moesten worden uitgevoerd onder primitieve omstandigheden. Op 6 april besloot Generaal Giap de frontale aanvallen te verminderen wegens de grote verliezen, het was effectiever te strijden vanuit de inmiddels aangelegde loopgraven.
De Fransen werden door de loopgraven gedwongen hun linies steeds dichter naar elkaar te brengen waardoor het door Fransen bezette gebied kleiner werd. Tussen 9 tot 11 april arriveerden er nogmaals versterkingen voor de Fransen. Deze parachutisten van het Vreemdelingenlegioen maakten het mogelijk om een tegenaanval in te zetten.
Regentijd
Eind april zette de regentijd in. Loopgraven en bunkers begaven het door de modderstromen. De soldaten konden zich niet meer verschuilen in de bossen op de hellingen. Dit was hét moment voor de Fransen om de overwinning naar zich toe te trekken. Het lukte ze echter niet. Wegens het slechte weer en bergachtige terrein kon het afweergeschut dat uit het 350 kilometer verderop gelegen Hanoi moest komen niet aangevoerd worden. Ook werden de parachuteafworpen minder succesvol. Veel afworpen kwamen terecht op het grondgebied van de Vietnamezen. Dit werd veroorzaakt door het vele afweergeschut. De Vietnamezen bereidden nu hun eindoffensief voor. De Franse strategie was vol te houden tot er een akkoord zou worden gesloten in Genève.
Eindoffensief
Wegens de heldere lucht besloten de Fransen om een massale luchtaanval uit te voeren. De Vietnamezen hadden hun afweergeschut met opzet nog niet gebruikt waardoor de Fransen niet op de hoogte waren van de locatie van het geschut. Laat in de middag werd iedereen opgeschrikt door een aardbeving. Overal volgden explosies van ongekende kracht. De Vietnamezen vuurden nu met al hun wapens. Điện Biên Phủ was een grote wolk van rook. Bunkers begaven het en loopgraven stortten in.
De Fransen konden zich niet meer hergroeperen om een tegenaanval in te zetten. Alle overgebleven bunkers waren vol met gewonden. Veel anderen waren krijgsgevangen genomen door de Vietnamezen. Toch stuurde Generaal Cogny een bericht naar Generaal de Castries dat er absoluut niet zou worden overgegeven.
De gevechten bleven doorgaan tot 17.00 uur. Terwijl al het materiaal werd vernietigd stuurde de commandopost een laatste bericht naar Hanoi: ‘We blazen alles op. Vaarwel’. Een paar minuten later viel de Vietminh de post binnen. Een rode vlag van de Vietminh werd boven op het commandocentrum geplaatst. Điện Biên Phủ was gevallen.

Slag bij Điện Biên Phủ
3

Vluchten
Het gevecht was echter nog niet over. Zes kilometer naar het zuiden was het gevecht bij de stelling Isabelle nog steeds bezig. Luitenant Kolonel Lalande plande een vlucht met de overgebleven troepen. Deze actie vond plaats in de nacht van 7 op 8 mei. Bijna alle troepen werden onderschept tijdens de vlucht. Slechts een enkeling wist door de Vietnamese linies te komen en na weken in de vijandelijke jungle Frans grondgebied te bereiken.
Op 8 mei om 1 uur in de nacht, stopte ook de stelling Isabelle met vuren.